பூம்பாறை முருகன்

பிரையன்ட் பூங்கா, ரோஸ் கார்டன், கோக்கர்ஸ் வாக், குணா குகை என்று வழக்கமாக, பார்த்ததையே பார்த்துக் கொண்டிருப்பதில் என்ன சுவாரசியம் இருந்துவிடப்போகிறது?  ஸோ... மலைகளின் இளவரசியை skip பண்ணி  பூம்பாறைக்கு பயணப்பட்டோம். 

கொண்டை ஊசி வளைவுகள பயணத்தை கொஞ்சம் சாகசமாகியது. 

தமிழகத்தின் முக்கிய சுற்றுலா  தலங்களில் ஒன்றான  ‘மலைகளின் இளவரசி’  என்று அழைக்கப்படும் கொடைக்கானல் ஒளித்து வைத்திருக்கும் அழகின் ரகசியமாக அறியப்படுகிறது பூம்பாறை, சுற்றிலும் பச்சை போர்த்திய மலைகள். மலைச் சரிவுகளில் அடுக்கடுக்கான வயல்கள்,  வயல்களால் சூழப்பட்ட பள்ளத்தாக்கில் வசதியாக அமர்ந்துக்கொண்டிருக்கிறது அந்த சின்னச்சிறு கிராமம்.  அந்தப் பள்ளத்தாக்கு கிராமத்தை இன்னும் இன்னும் அழகாகி விடுகிறது வண்ணமயமான வீடுகளும் அதன் மேற்கூரைகளும். ஊரின்  நடுவில் இருக்கின்ற முருகன் கோவிலால் பூம்பாறை மென்மேலும் அலங்கரிக்கப்பட்டுள்ளது.

கோயிலுக்கு போவோமா..? கேட்டு விட்டு பதிலை எதிர்பார்க்காமல் காரைவிட்டு இறங்கினேன். இந்த சாமியை அங்கேயே கும்பிட்டு இருக்கலாமே. அதுக்கா இம்புட்டு தூரம் வந்தோம் ..? என்று அவர்கள் சலித்துக்கொண்டிருக்ககூடும். தயங்கி தயங்கி இறங்கினர்.

சாமி கும்பிடத்தான் மட்டும்தான் கோயிலுக்கு போகவேண்டும் என்பதல்ல; வரலாறுகளை படிக்கவும் கூட போகலாம். தன் கற்றளி செல்களிலெல்லாம் வரலாறுகளை  வடித்து வைத்திருக்கின்ற எத்தனை எத்தனையோ எதனையோ கோயில்களை நான் கண்டிருக்கின்றேன். கடவுளர்கள் குடிவருவதற்கு முன்பே கோயிலுக்குள் வரலாறுகள் குடியிருந்து வருகிறது என்கின்ற வரலாற்றை  நீங்கள் படித்திட வேண்டாமா? 

சொல்லிக்கொண்டே கோயிலை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கினேன்.

வரலாற்றை ஏன் படிக்க வேண்டும்?  எனக்கு நானே கேட்டுக்கொண்டேன். 

வரலாற்றை யாரும் திட்டமிட்டு எழுதுவது கிடையாது. எழுதவும் முடியாது. வரலாறு தன் பக்கங்களை தானே எழுதி கொள்கிறது. வாசிப்பதன் மூலம் நிகழ்காலத்தின் நிலையை புரிந்து கொள்ள முடியும்; எதிர்காலத்தின் புரிலை அடைய முடியும். வாழ்க்கை என்பது தேடுவது, தேடி கொண்டே கற்பது,  கற்றவற்றை வாழ்க்கையாக வாழ்வது ஆக வரலாறு மீண்டும் மீண்டும் நமக்கு தேடலை கற்பிக்கிறது. 

எனது அடர்ந்த மெளனங்களின் பின் தொடர்ந்து அவர்களும் கோயில் நோக்கி நடக்க தொடங்கினர், 

கொடைக்கானல் ஏரியிலிருந்து 50 கிமீ தொலைவில் அமைந்துள்ள இந்த குக்கிராமம் பூண்டு உற்பத்திக்கு பெயர் பெற்றிருக்கிறது. தெருவோரங்களில் பூண்டு வியாபாரம் சோம்பிப் போய் கிடந்தது.  பூம்பாறையில் வீற்றிருக்கும் முருகப்பெருமானுக்கு குழந்தை வேலப்பர் என்று பெயர். எவ்வித வரிசைப்படுத்தளுமின்றி கூட்டம் வெகு இயல்பாக சன்னதி நோக்கி ஊர்ந்துக்கொண்டிருந்தது. பழமையான சின்னச்சிறு கோயில் வெளிப்பிரகார கற்களிகளில் கிரந்த எழுத்துக்களும் பழங்கால புடைப்பு சிற்பங்களும் சிலைகளும் காணக் கிடைக்கின்றன.

ஆரவாரமோ ஆராதனைகளோ ஏதுமின்றி வேலாயுதபாணியாக வீற்றிருக்கிறார் குழந்தை வேலப்பர். தேடிவந்த தசபாசன சிலையை கண்குளிர கண்டு மகிழ்ந்தேன். என்றைய தினத்தில் இந்த சிலையை உருவாக்க தொடங்கி இருப்பார்கள். எத்தனை நாட்கள் ஆகிருக்கும்? முதலில் எங்கிருந்து வடித்திருப்பார்கள்? தலையில் பாதம் முடியவா? பாதத்திலிருந்து தலை முடியவா? இதை முதன்முதலில் கண்டு வணங்கிய மனிதன் யார்? 

கேள்விகள் மனத்திற்குள் ஓடிக்கொண்டே இருக்க.. அர்ச்சனை டிக்கெட் இருந்தா வாங்கிடுங்க என்றபடி Paytm All In One POS Machineம் கையுமாக கோயில் ஊழியரின் குரல் என்னை நார்மல் மோடுக்கு கொண்டுவந்தது.

காடுகளில் மலைகளில் , குகைகளில் இயற்கையுடன் வாழ்ந்து மக்களுக்கு ஆயூர்வேதம் வைத்தியம் செய்தவர்கள் போகர்கள். கிமு300 - கிபி300 காலக்கட்டத்தில் சிறப்புற்று இருந்த இவர்கள் நவபாஷனம், பஸ்பம், வாதம், பித்தம், மூலிகை நாடிவைத்தியம் என ஆயூர்வேதம் குருகுல முறைகள் தெரிந்தவர்கள் ஆவர். மூலிகைகள் ராசாயண பொருட்களை கொண்டு தங்களின் வழிப்பாட்டு தலைவர்களுக்கு சிலை செய்து அதில் பால் தேன் தயிர் பழங்கள் உள்ளிட்ட ஐந்து பொருள்களால் அபிஷேகம் செய்திட அது பஞ்ச அமிர்தமாக மாறுகின்றது. அந்த பஞ்சாமிர்தம் உண்ண அந்த மனித பிணிகளுக்கு மருந்தாகுகிறது. இவர்களின் வழிப்பாட்டு தலைவர் போகர்நாத், இந்த சிந்தனை மரபை சேர்ந்தவர் கோரக்நாத்.  இந்த போகர் வழிப்பாட்டு முறையில் உருவாக்கப்பட்டது பழனி தண்டாயுதப்பணி சிலை. இன்னும் சொல்லப்போனால் அது முருகன் சிலை கூட அல்ல. இந்த போகர் மரபு காலப்போக்கில் மறைந்துவிட்டது

கருவறையிலிருந்து வெளிப்பிரகாரம் வந்தோம். 

சூரியன் உச்சி சாய்ந்திருந்தான். பாதங்களில் சூடேறவில்லை. ஊருக்கே ஏசி போட்டிருந்தா எப்படி இருக்கும். ஆப்படி இருந்தது பூம்பாறையின் கிளைமேட்.

ஓ பழனி கோயில் முருகன் சிலைப் போன்று இதுவும் நவபாஷன சிலை தானா? இல்லை! இந்த சிலை தசபாஷன சிலை. அதாவது பழனியில் இருக்கும் சிலை ஒன்பது வகையான தாதுக்களால் கட்டப்பட்டது. பூம்பாறையில் இருப்பது பத்து வகையான தாதுக்கள். ஒரு பாஷனம் கூடுதல்.  

பழனி மலைக்கோயில் பல நூற்றாண்டுகளுக்குப்பின் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு சேரர்கள் காலங்களில் தண்டாயுதபாணி முருகனாக தமிழ் பூசாரிகளுடன் வழிபாடுகள் தொடங்கின. விஜயநகர மன்னர்கள் காலங்களில் தமிழ் பூசாரிகள் நீக்கப்பட்டு பிராமன பூசாரிகள் பிராமன முறைகளில் வழிபாடுகள் நடக்கின்றன. நாயக்க மன்னர்கள் பழநி மலைக்கோயிலை விரிவாக்கம் செய்தனர்.

பூம்பாறையில் உழவு மாடுகள் விடும் திருவிழாவாம். மேளசத்தம் கேட்டுக்கொண்டே இருந்தது.  காருக்கு வந்தோம்.

மக்கள் நல்வாழ்விற்கான மருத்துவ  ஆய்வுகளை மேற்கொண்ட,  சித்தர்கள் என்று அறியப்படுகின்ற அறிவர் பெருமக்களில் ஒரு குழுவினரான போகர்கள் மூலிகைகள் ராசாயண பொருட்கள் போன்றவற்றை கொண்டு பல பரீட்சித்து பார்க்கும் முயற்சிகளை மேற்கொண்டனர். அவர்களின் ஆய்வுக்கூடம் பழனி மலைக்கும் பூம்பாறை மலைக்கும் நடுவில் உள்ள யானை முட்டி குகையில் அமைக்கப்பட்டிருந்தது.

பழனி முருகன் கோயிலில் மட்டுமல்ல கொடைக்கானல் பூம்பாறையில் உள்ள குழந்தை வேலாயுதபாணி கோயிலில் உள்ள சிலை, கும்பூர்,  கீழான வயல், மதிகேட்டன் சோலை உள்ளிட்ட கோயில்களிலும் குக்கல் குகைகளிலும் போகர்களால் உருவாக்கப்பட்ட நவ பாஷாண சிலைகள் உள்ளன. 

பூம்பாறையை விட்டு பிரிய மனமில்லாமல் கிளம்பினோம். கார் மெதுவாக நகர தொடங்கியது. உரையாடலில் சுவாரசியம் சேர்ந்துக்கொண்டு வேகம் பிடித்தது. காரில் இருந்து குரல்கள் வந்தது... யானை முட்டி குகை எங்கே இருக்கிறது ? 

அங்கெ இப்போ நாம போக முடியாது. அங்க போகணும்னா ரொம்ப லேட் ஆகும். சரிவர பாதைகள் இல்லை. அடுத்தமுறை அங்கே போவோம் என்றேன்.

 

பல்வேறு வகையான உருமாற்ற பாறை எனப்படும் கிரானுலைட் மற்றும் சார்கோனைட் மேலோட்ட அடுக்குகளைக் கொண்ட  குக்கால் கிராமத்தில் இருக்கும் குகைகள் தான் அவை என்றேன். சார்கோனைட் என்றதும் உங்களுக்கும் ஏதோ பொறி தட்டுகிறதா? 

எரிமலையில் இருந்து நெருப்பு குழம்பாக வெளிவந்து பின்னர் குளிர்ந்து அல்ட்ரா சல்பரிக் ஊறிய இடங்களில், அந்த சார்கோனைட் படிமங்கள் நிறைந்த பகுதிகளில் வளரும் தாவரங்கள் நோய்களை தீர்ப்பவை என்று கண்டறியப்பட்டன. அந்த சார்கோனைட் படிமங்களை ஆராய்ச்சி செய்திட வந்த அறிவர் பெருமக்கள் தான் சித்தர்கள்.

சமரன்

25:03:2024